Ik weet het nog als de dag van gisteren, toch alweer ruim 30 jaar geleden, mijn eerste paniekaanval. Je krijgt het zomaar gratis en voor niks bijvoorbeeld in de supermarkt, in de auto of op je werk. Naar de dokter ermee...
Achteraf gezien allemaal logisch maar op dat moment complete paniek, denken dat je gek wordt en dan de angst dat ze je laten opnemen. Ik was nog jong toen alles gebeurde, maar de angst zal ik nooit vergeten.
Op naar de dokter dus...
Het hele verhaal kwam er uit, dat ik op mijn 17e iets voelde knappen in mijn hoofd, dat ik enorm duizelig werd en mijn ogen als een in de groef hangende LP steeds maar weer naar links vlogen om tenslotte weer naar rechts te vliegen en om opnieuw naar links te gaan. Hoe enorm misselijk ik werd en dat ik me vast hield aan de kast om maar niet om te vallen. Voor mijn gevoel duurde het minstens tien minuten maar het zal nog geen minuut geweest zijn. De huisarts toen kon niks vinden en gaf me ijzertabletten, de huisarts vier jaar later gaf me een recept voor anti-depressiva, ik wist niet veel toen maar wel dat ik die niet wilde.
De angst ging met me op de loop, want wat als het nog een keer gebeurd, buiten mijn huis... Huilend over de drempel van mijn huis, naar mijn werk. Mijn sociaal leven was dood en thuis blijven de enige optie. Agorafobie heet het, ik ging naar buiten maar altijd met angst in mijn lijf. Het kostte me een scheiding want erover praten konden we niet, want uitleggen is moeilijk. Moeilijk omdat als je dit zelf nog nooit hebt meegemaakt, de angst, de benauwdheid, de duizeligheid en altijd maar bang zijn dat er iets gebeurd, je kan het gewoon niet bevatten.
De zoektocht van mijn leven kon beginnen...
Dankbaar voor de mensen op mijn pad, Amrita van Dorst-Smit, ik zal haar nooit vergeten. Ze gaf een lezing bij een Girps in Harderwijk, een toenmalig spiritueel centrum, het thema was 'De oorzaak van ziekte en gezondheid' waarom krijg je ergens last van en wat wil het je vertellen? Tijdens haar praatje, en ik zat achterin bij de uitgang, was het alsof ze alleen met mij aan het praten was, ken je dat gevoel? Hele zaal vol mensen maar ze sprak tegen mij want ze lepelde achter elkaar mijn symptomen op! Bij haar moest ik zijn, van haar kon ik leren en ze zou me vast kunnen helpen.
Om een lang verhaal kort te maken, want we hebben het over een tijdsbestek van 15 jaar, van haar heb ik de basis geleerd over de Bach remedies en kon ik mezelf aardig op de rit zetten, want een combinatie maken deed ze wel maar alleen als ik bij haar op cursus kwam. Liefde en visie was het, pure liefde met de visie dat ik mijn kennis door zou gaan geven. De start van vele opleidingen, van de verdieping van Bach bloesem remedies naar Chinese geneeskunde. Van voetreflexologie naar kleurenpunctuur. Het raakt me nog steeds tot de dag van vandaag en ik ben dankbaar voor elke dag dit ik hiermee mag werken. En ze had gelijk, ik geef het door, mijn dochter heeft haar eigen set remedies en terwijl ze flesjes samenstelt voor haar vriendinnen leert ze elke dag iets bij.
Ik ga jou nou ook wat vertellen, je wordt namelijk niet gek. Je hebt gewoon dingen te verwerken, je mag tijd maken voor jezelf en leren grenzen aan te geven. Het is allemaal heel mensenlijk en volkomen normaal. Je mag leren houden van jezelf en ontdekken wie je bent en je mag altijd contact met me opnemen, misschien kan ik je op weg helpen.
Met liefde,
Astrid
Wil je meer informatie over de bloesems, klik dan op de link >>>>>>>
Fijn dat er steeds meer mensen opstaan om hun verhaal te vertellen.

Dit vond ik een fijne oefening, misschien is het ook iets voor jou?
Inademen als het balletje omhoog gaat, uitademen als het balletje naar beneden gaat.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat mooi verwoord en kijk nou wat het je allemaal brengt. Goed bezig en dikke kus.